De Vasteloavesgek

Tekst: Ralp Deenen, Muziek: Jos van de Venn

Ein hudje op, ein jeske aan, ein maske veur de snoet.
Zoë löp hae door de straote haer, det mak um gaar niks oêt.
De serpentines um de nek, belunke in zien haor,
det is de vastelaovesgek, det haet hae idder jaor.

De groëte trom hingt um de nek, de träöt onder d’n erm.
De moëjste roëje zakdook um, dèn blief hae lekker werm.
Zoë löp hae met d’n optoch mei, en speult zien eige leed.
De zuus um altied lache, dan vergeet hae zien verdreet.
Oët volle bors en met plezeer, klinkt kiër op kiër det leedje weer.

D’n echte vastelaovesgek, dae kump haos euveral.
De zuus um in kefees of op de vastelaovesbal.
As iërste is hae binne en hae geit as letste weg.
En wil’se iërder sloëte, nouw, dan heb’se wal moëj pech.
Onder ein lekker gleske beer, klinkt kiër op kiër det leedje weer.

Mèr op daen dinsdaagaovend kump ut eind al weer in zich.
Dan mot det grei weer in de kas en gaon de deurkes dich.
Dan pinkt hae zich ein träönke weg, det haet hae neet zoë gaer.
Mèr örges in november, dan zingt hae zien leedje weer.

de, Deenen, Ralph, vastelaovesgek